วันพฤหัสบดีที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2554

หนังสือ: การ์ตูนมุนินฺ

หนังสือการ์ตูน เหมือนเป็นของคู่กันกับเด็กทุกคน
มันเป็นเหมือนที่ที่จินตนาการของเราสามารถเป็นจริงได้
มันปล่อยพลังได้  มันหายตัวได้  มันลอยได้ มันมีชุดเกราะ
มันมีพลัง มันออกมาจากโต๊ะได้
มันย้อยอดีตได้ มันไปในอนาคตได้ มันมีของวิเศษ มันน่ารัก
มันมีสัตว์พูดได้  มันมีตัวหน้าตาแปลกๆ
ที่หาดูไม่ได้แถวๆข้างบ้าน มีสิ่งต่างๆมากมายในการ์ตูนที่เราดู 
….เราเห็นสิ่งที่อยู่ในจินตนาการเราได้ ในการ์ตูน….\(^_^)/…









ที่ผ่านมาผมชื่นชม และชื่นชอบกับการ์ตูนจากประเทศญี่ปุ่น
[]…ด้วยเพราะเนื้อหาที่ซับซ้อน
[]…ด้วยลายเส้นที่หลากหลายสวยงาม
[]…ด้วยจิตนาการที่ไม่คิดว่าจะมีคนคิดได้
[]…ด้วยเพราะใครๆก็อ่านการ์ตูนญี่ปุ่น

ผมมองผ่านหนังสือการ์ตูนของไทยไป
[]…ด้วยเพราะ “คิดว่า” เนื้อหามันธรรมดา
[]…ด้วยเพราะ “คิดว่า” เรื่องราวมันไม่ซับซ้อน
[]…ด้วยเพราะ “คิดว่า” มันคงไม่สนุก
[]…ด้วยเพราะ “คิดว่า” ไม่ค่อยมีใครอ่านกัน
ผมเอาแต่ “คิดว่า” แต่ไม่เคยได้ลองอ่านดูเลยสักครั้ง
จนมาวันนี้ผมได้อ่านหนังสือการ์ตูนฝีมือคนไทย เรื่องหนึ่ง

“การ์ตูนมุนินฺ”

หลังจากอ่านเล่มแรกจบ ผมเปลี่ยความคิดต่อการ์ตูนไทยทันที
ยอมรับโดยตรงเลยว่า ผม “หลงรัก” การ์ตูนไทยเข้าซะแล้ว
[]…ภาพที่ง่ายๆ ไม่ซับซ้อน บ่งบอกถึงความเรียบง่ายของตัวการ์ตูน
[]…สีเทาๆ ของภาพที่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกของตัวการ์ตูนได้ดี
[]…เรื่องราวที่ใกล้ตัว ที่เราอาจหลงลืมไม่ได้นึกถึงมันมานาน
[]…เนื้อหาที่พาให้เกิดความรู้สึก ประทับใจ ซึ้ง ยิ้ม เศร้า บางครั้งทำน้ำตาคลอเบ้า
ผมมุ่งตรงเข้าสู่ร้านหนังสือเพื่อตามหาเล่มที่เหลือ….

หากคุณเป็นคนคนหนึ่งที่ชอบอ่านการ์ตูน ผมว่าลองชิม เอ้ย!! ลองอ่านเรื่องนี้ดู
บางครั้ง ความทรงจำเล็ก ที่อยู่ลึก ภายในความทรงจำของคุณ  อาจฟุ้งกระจายอีกครั้ง
[]…คุณอาจอมยิ้มเบาๆ คนเดียว
[]…คุณอาจแอบร้องไห้โดยไม่ให้ใครเห็น
[]…คุณอาจนึกถึงคนที่รักคุณ คนที่คุณไม่ได้นึกถึงมานาน
[]…คุณอาจมีกำลังใจในการรอบางคนต่อไปด้วยรอยยิ้ม
[]…คุณอาจ…..


บันทึกมุนิน : ผู้เวียนว่าย กับ นายการ์ตูน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น