หนังสือ: ห้องนั่งเล่นของชีวิต

ทุกๆวัน ของการดำเนินชีวิต
มันมักจะผลิตเรื่องราวต่างๆมากมาย

เหมือนตั้งใจมาสลายเรี่ยวแรงของผมให้หมดไป

บางครั้งข้างใน ก็อ่อนแรง เหนื่อยล้า

เหมือนมะเขือยาวเผาไฟ อ่อนปวกเปียก

ผมว่าแต่ละวัน สมองเราถูกใช้งาน หนักเกินไป  

เราควรมีเวลาให้สมองก้อนน้อยๆของเรา ได้พักผ่อนบ้าง

บางทีเราให้ความสำคัญกับ สิ่งรอบตัว กับคนรอบตัว
กับเรื่องรอบกาย จนไม่มีสายตามาดูแลตัวเราเอง

ในบ้าน หรือในห้องของเรา ควรมีมุมเล็กๆ หรือห้องห้องหนึ่ง

ที่ซึ่งเรา เอาไว้ผ่อนคลาย ผ่อนอารมณ์

ห้องผมก็มีเหมือนกัน

แม้ไม่ได้กั้นเป็นสัดส่วนชัดเจน แต่พื้นที่ที่ระเบียง จะเป็นพื้นที่ที่ปลอดงาน

ผมจะไม่เอางานใดๆ มาทำบริเวณนี้ หากจะเข้ามาที่ระเบียง

จะต้องมาเพื่อผ่อนจังหวะของชีวิตลงเท่านั้น

…หายใจช้าๆ สูดเข้าออกลึกๆ ทิ้งเรื่องราววุ่นวายไว้ที่โต๊ะทำงาน

มองออกไปกว้างๆ ให้เห็นวิวเมือง ทั้งเมือง เท่าที่จะเห็นได้

ท้องฟ้า ก้อนเมฆ เสียงนก ผู้คน รถรา ดวงตะวัน พระจันทร์ แสงดาว
จะทำหน้าที่เหมือนแสดงละครให้เราดู

ผมมีโต๊ะชุดเล็กๆอยู่ที่ระเบียง วันนี้ผมมีหนังสือเล่มหนึ่งอยู่ในมือ

เป็นหนังสือที่ชื่อเข้ากับระเบียงของผมจริงๆ

“ห้องนั่งเล่นของชีวิต”  (โดย ลูกปัด)

ด้วยชื่อหนังสือ ด้วยปกหนังสือ ด้วยสีสัน ทำให้ผมไม่อาจห้ามใจที่จะซื้อมา

ไม่รู้ว่าเพราะความบังเอิญหรือเปล่าที่เนื้อหาในหนังสือ

ดันตรงกับความต้องการทางจิตใจของผมตอนนี้พอดี

เรื่องราวสั้นๆ ประโยคคมๆ แง่คิดดีๆ

ทั้งเรื่องราวของความรัก  แนวทางการใช้ชีวิต หลักการผลิตกำลังใจ

ที่สำคัญมันทำให้ผมมี…แรงบันดาลใจ

ทำให้ผมมีพลังในการที่จะใช้ชีวิตต่อไปได้อย่างเข้มแข็ง

บางช่วงของชีวิต เราอาจต้องการหนังสือสักเล่ม

เพื่อเป็นเหมือนฟันเฟืองชิ้นหนึ่ง …ให้ชีวิตได้หมุนต่อไปได้….

วันนี้ผมเจอฟันเฟืองชิ้นสำคัญชิ้นหนึ่งแล้ว…

…บางทีฟันเฟืองที่คุณตามหา อาจจะเป็นประโยคสักประโยคในเล่มก็ได้…

บันทึกเบาๆ : ผู้เวียนว่าย กับ นายนั่งเล่น